زندگی کن ...

عشق در بیماران دوقطبی چگونه است؟

عشق در بیماران دوقطبی می‌تواند بسیار پیچیده و متنوع باشد. بیماری دوقطبی، یک اختلال روانی است که شامل دوره‌های افزایش انرژی و بالا بودن خلق و خو و همچنین دوره‌های افسردگی و کاهش انرژی می‌شود. در هر دو دوره این بیماری، رابطه عاطفی و عشق نیز می‌تواند تحت تأثیر قرار بگیرد.

در دوره افزایش انرژی و بالا بودن خلق و خو، بیمار ممکن است روابطی را با عاطفه و شور و هیجان بیشتری تجربه کند. او ممکن است درگیر روابط عاطفی جدید شود، به سرعت عاشق شود و احساسات عاشقانه شدیدتری تجربه کند. در این دوره، بیمار ممکن است خلاقیت و ابتکار بیشتری در برقراری رابطه و نشان دادن عشق داشته باشد. با این حال، باید توجه داشت که این احساسات ممکن است ناپایدار و ناپیوسته باشند و در دوره افسردگی تغییر کنند.

در دوره افسردگی، بیماران دوقطبی ممکن است احساس ناامیدی، بی‌ارادگی و کاهش علاقه را تجربه کنند. این ممکن است باعث کاهش علاقه به روابط عاطفی و کاهش انرژی برای برقراری و حفظ یک رابطه عاشقانه شود. بیماران ممکن است در این دوره از خود دور شوند و احساس نامرتبطی به عشق و روابط عاطفی داشته باشند.

در هر دو دوره بالا و پایین بودن بیماری دوقطبی، مدیریت مناسب بیماری و حفظ تعادل روحی و عاطفی بسیار مهم است.

تاثیر دوره مانیا بر عشق

دوره مانیا در بیماران دوقطبی ممکن است تأثیر قابل توجهی بر عشق و روابط عاطفی آنها داشته باشد. در این دوره، بیماران ممکن است احساس شور و هیجان بیشتری داشته باشند، انرژی زیادی داشته باشند و خلق و خوی بالایی داشته باشند. این وضعیت ممکن است باعث شود که بیماران در روابط عاطفی جدید مشارکت کنند یا احساسات عشق و علاقه زیادی تجربه کنند.

در دوره مانیا، بیماران دوقطبی ممکن است بیش از حد ریسک پذیر باشند و تصمیم‌های بدرستی در مورد روابط عاطفی بگیرند. آنها ممکن است تمایل داشته باشند رابطه‌های جدید را برقرار کنند یا در رابطه‌های فعلی‌شان تغییرات بزرگی ایجاد کنند. این ممکن است به دلیل احساس بی‌نیازی و تمایل به تجربه هیجانات قوی‌تر و رضایت زیادتر باشد.

به عنوان نتیجه، در دوره مانیا، بیماران دوقطبی ممکن است تمایل بیشتری به برقراری روابط عاطفی جدید داشته باشند و در این روابط احساسات قوی‌تری را تجربه کنند. با این حال، باید توجه داشت که این احساسات ممکن است ناپایدار و ناپیوسته باشند و با تغییر دوره بیماری به دوره افسردگی، علاقه و انگیزه آنها به روابط عاطفی کاهش یابد.

دوره افسردگی چگونه است؟

دوره افسردگی در بیماران دوقطبی نیز مانند افسردگی در بیماران عادی، با وجود برخی تفاوت‌ها، با احساسات افسردگی شدید و کاهش علاقه و انگیزه همراه است. در این دوره، بیماران ممکن است احساس ناامیدی، بی‌ارادگی، خستگی و کاهش انرژی را تجربه کنند.

در دوره افسردگی، علاقه و انگیزه بیمار به روابط عاطفی کاهش می‌یابد. او ممکن است احساس کند که نمی‌تواند به درستی به روابطش و تحمل ضربه‌های روحی مرتبط با آنها بپردازد. بیمار ممکن است درگیر خودانگیختگی و انزوا شود و احساس دوری از روابط عاطفی کند. عشق و علاقه در این دوره به ندرت تجربه می‌شود و احساسات مثبت کاهش می‌یابند.

دوره افسردگی در بیماران دوقطبی ممکن است با عوارضی همراه باشد که تأثیر منفی بر روابط عاطفی دارد. این عوارض می‌تواند شامل اندیشیدن منفی و افکار پوچ، اضطراب، کاهش خودتحملی و حساسیت زیاد به رفتارهای نزدیکان باشد.

مدیریت مناسب بیماری دوقطبی و درمان افسردگی می‌تواند به بیماران کمک کند تا با این دوره مقابله کنند. مشاوره روانشناختی و درمان دارویی مناسب می‌تواند بهترین راهکارها برای مدیریت افسردگی و حفظ روابط عاطفی سالم در این دوره را فراهم کند. همچنین، حمایت از طرف خانواده و افراد نزدیک نیز اهمیت دارد تا بیماران دوقطبی بهترین حمایت را در این دوره تجربه کنند.

چه باید کرد؟

بهتر از قبل از شروع رابطه عاطفی با مشاور و روانشناس درباره این موضوع صحبت کنیم، همچنین داشتن اطلاعات جامع و کافی درباره تجربه عشق با یک بیمار دوقطبی می تواند کمک کننده باشد.